Սուրեն Սուրենյանցը ֆեյսբուքում գրել է․
Այդ խոստովանությունը Լևոնին պետք չէ, մեզ է պետք…
Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էր ճիշտ, իսկ մենք՝ սխալ. ասել է արցախյան առաջին պատերազմի հրամանատարներից մեկը՝ Հակոբ Հակոբյանը(Լեդի Հակոբ), ով ակտիվ մասնակցություն է ունեցել 1998-ի պետական հեղաշրջմանը:
Եթե նման անկեղծություն ունենար Ռոբերտ Քոչարյանը, ապա «Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էր ճիշտ, իսկ մենք՝ սխալ» խոստովանությունը կաներ գոնե իր նախագահության ավարտին՝ Երևանի փողոցներում տասը անմեղ մարդ գնդակահարելու փոխարեն:
Եթե նման անկեղծություն ունենար Սերժ Սարգսյանը, ապա «Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էր ճիշտ, իսկ մենք՝ սխալ» խոստովանությունը կաներ գոնե իր հրաժարականի տեքստում` 2018-ի ապրիլի 23-ին, երբ որոշեց սեփական պարտությունը ընդունել իր «տաղանդավոր» կառավարման հետևանք «խզբզոցի» հանդեպ:
Եթե նման անկեղծություն ունենար Նիկոլ Փաշինյանը ապա «Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էր ճիշտ, իսկ մենք՝ սխալ» խոստովանությունը կաներ 44-օրյա պատերազմի հենց մեկնարկին՝ ընդունելով, որ ինքն ընդամենը «ոչմիթիզականության» «լիբերալ» պրոդուկտ է:
Այդ խոստովանությունը Լևոնին պետք չէ, նա ոչ իշխանության է ձգտում, ոչ էլ փառքի կարիք ունի. 88-ի շարժման առաջնորդի ու Երրորդ հանրապետության հիմնադիր նախագահի կարգավիճակն արդեն նրա անունը գրել է Հայոց պատմության լուսավոր էջերում, որոնք Հանրապետության կայացման, Արցախի ազատագրման մասին են:
Այդ խոստովանությունը քաղաքական դաշտին է պետք, որի մի հատվածը «որբացած» է Կրեմլի պատերի տակ, մյուսն էլ՝ «որբացման» շեմին է՝ Բրյուսելի ու Վաշինգտոնի ճանապարհներին:
Այդ խոստովանությունը մեզ պետք է՝ քաղաքական միտքը աշխարհաքաղաքական կողմնորոշումների «վիրուսից» մաքրելու, ռացիոնալ, ռեալիստական, պետականամետ հուն տեղափոխելու համար:
