«Առավոտը» գրում է. «Եթե կա Հայաստանում մի գործիչ, որը խորապես անտարբեր է, թե ինչպես են իր ասածներն ու քայլերը մեկնաբանվելու (եւ գնալով այդ անտարբերությունը խորանում է), ապա դա հենց Տեր-Պետրոսյանն է:
…Կարեւորը ուղերձն է, որի հասցեատերերը ոչ միայն նախկին նախագահներն են, այլեւ ողջ հանրությունը:
Իսկ ուղերձը, կարծում եմ, պարզ է. վերահաս վտանգի առջեւ պետք է համախմբվեն անգամ ամենաանհաշտ հակառակորդները, այդ վտանգը հաշվի առնելով, պետք է մոռացվեն բոլոր տեսակի անձնական ամբիցիաները: Կարելի է, իհարկե, օգտվելով առիթից, այս կամ այն կողմից «շշպռել» առաջին նախագահին եւ դրանով քաղաքական դիվիդենտներ շահել կամ գուցե իշխանություն մոտ «աչոկ հավաքել»:
Բայց էական է միայն մեկ հարց. ո՞ր մոտեցումն է հաղթելու՝ պետական մտածողությո՞ւնը, թե՞ լաչառ-պոպուլիստական, անպատասխանատու վարքագիծը: Այժմ ճղճղացողների, «պորտը տեղը դնողների» ժամանակն է՝ նրա՛նք են արժանանում ծափահարությունների, «լայքերի», թերեւս նաեւ՝ ընտրողների ձայների:
Գուցե տարօրինակ թվա, բայց ինձ թվում է, որ 1990-ականների սկզբին հասարակության մտածողությունն ավելի պետական էր, որի շնորհիվ էլ առավելության հասանք հակառակորդի հանդեպ:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Ամբողջական հոդվածը՝ «Առավոտ»-ում