Ժամանց
Newmag-ը ներկայացնում է ֆրանսիական բեսթսելլերը Հրանտ Դինքի մասին (Տեսանյութ)
Newmag-ի տարվա առաջին գիրքը լրագրող և գրող Վալերի Մանտոյի «Ակոս» վեպն է։ Գրաքննադատներն այն կոչել են բացառիկ ուշագրավ գրական գործ։ Իսկ ֆրանսերենով լույս տեսած վեպն արժանացելէ ֆրանսիական հայտնի «Ռենոդո» գրական մրցանակին, դարձել ֆրանսիական բեսթսելլեր։ Սա հետաքնական աշխատանք է գեղարվեստական ժանրում։ Վալերին վարպետորեն միահյուսել է որոշ ժանրեր՝ գեղարվեստական ինքնակենսագրությունը, սիրավեպն ու հետաքննական ռեպորտաժը։ Ինչու ֆրանսուհի գրող-լրագրողը որոշեց անդրադառնալ հայ-թուրքական թեմային և որպես խորհրդանիշ ընտրեց Հրանտ Դինքին՝ հոդվածում։
«Ակոսի» հայերեն հրատարակությունն իրականացվել է Ֆրանսիական ինստիտուտի՝ հրատարակությունների աջակցության ծրագրի և ՀՀ-ում Ֆրանսիայի դեսպանության աջակցությամբ: Հենց Դինքի սպանության օրն էլ՝ հունվարի 19-ին տեղի կունենա «Ակոս» վեպի շնորհանդեսը։ Գրողն արդեն Հայաստանում է ու մինչև շնորհանդեսը շրջում ու ծանոթանում է մեր երկրին:
Վալերի Մանտոն գրող-լրագրող է Ֆրանսիայում, բնակվում է Մարսելում, հիմա նաև՝ Ստամբուլում։ Մոտ 5 տարի աշխատել է ֆրանսիական հայտնի «Շառլի Հեբդո» շաբաթաթերթում: Երբ 2015թվականից Ֆրանսիայում տեղի ունեցան հարձակումներ շաբաթաթերթի դեմ, որոշեց Ստամբուլ գնալ, այնտեղ հանգստություն գտնել, նոր գաղափար փնտրել. «Գիտեի, որ Թուրքիան երկար լուռ գետ չէ, բայց ուզում էի մի փոքր էլ ավելի հեռավոր պատմությունով հետաքրքրվել ՝ 2000-ականների շրջանի, բավականին խաղաղ տարիների ժողովրդավարացման ուղղությամբ: Այնտեղ հույս ունեի ծանոթանալ փոքրամասնությունների ներկայացուցիչների հետ՝ հայ կամ քուրդ»։
Իսկ թե ինչու գրքի հերոսի ընտրությունը կանգ առավ հենց Հրանտ Դինքի վրա, Մանտոն ֆրանսուհուն բնորոշ համեմատականով է ներկայացնում իր որոշումը՝ Հրանտ Դինքը խաղաղության տենչող ամենաիրական իդեալն էր, ամենախարիզմատիկը:
Հայտնվելով անծանոթ երկրում, ոչ հարազատ միջավայրում, նա այնտեղ ապրում է մոտ երկու տարի։ Ընթացքում նեղուցի մի ափից մյուսն է անցնում ու Դինքի ուրվականի պես շրջում բոլոր այն վայրերով, որը մի ժամանակ խոստացել էր «դրախտի վերածել այս դժոխքը, որում ապրում են», այն բանտերով, որոնցում տառապում են 150 լրագրողներ։ Իսկ թե ինչու գրքի հերոսի ընտրությունը կանգ առավ հենց Հրանտ Դինքի վրա, Մանտոն ֆրանսուհուն բնորոշ համեմատականով է ներկայացնում իր որոշումը՝ Հրանտ Դինքը խաղաղության տենչող ամենաիրական իդեալն էր, ամենախարիզմատիկը. «Ես փորձում եմ պատմությունը պատմող մեկը լինել՝ առանց կողմեր բռնելու, բայց միաժամանակ նաև անկողմնակալ: Եթե դու ներկայացնում ես ընդամենը մեկ տեսանկյունը, դու այլևս չես լսում մյուսին, նրանք էլ այլևս չեն լսում քեզ»:
Ամբողջությամբ կարդացեք Newmag.am կայքում։
