Տեր-Պետրոսյանն իրեն բնորոշ խոհեմությամբ և միջակությունների համար դժվարամարս հնարամտությամբ իր հավանաբար վերջին՝ կարևորագույն ծառայությունն է մատուցում հայ ժողովրդին և Հայաստանին, նա մեկ կրակոցով փորձում է քաղաքական դաշտը մաքրել նախկին հանցավոր և ներկա անկարող, անմեղսունակ ռեժիմների առաջնորդներից։ Եվ որպես իրական առաջնորդ, նա այդ պատերազմին մղվում է առաջին շարքում կանգնած ինքնազոհաբերության պատրաստ մարտիկի կեցվածքով։ Այլ կերպ ասած, Տեր-Պետրոսյանը որպես նախորդող էպոխայի առաջնորդ փորձում է սկիզբ դնել նոր էպոխային՝ նոր գործիչներով։
