Վանոյի հետ մեռավ նաև էն վերջին փոքրիկ հույսը, որ շատերը սրտի խորքում փայփայում էին. Վանոն վերադառնա, ամեն ինչ տեղը քցի: Վանոն էլ երբեք չի վերադառնա, հույսն էլ մեռավ, թասիբն էլ, ամոթն էլ…
Հայերը մի շատ վատ, փիս ավանդույթ, սովորույթ են որդեգրել` հոգեպես նեղացնել, ցավեցնել ու մեռցնել իրենց բոլոր Մեծերին ու հետո սիրել, մեծարել մահից հետո…
